به نقل از «مشرق»

روی زشت مدلینگ

تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۷۵۲۶۷

واقعیت این است که تا امروز صنعت مدلینگ در کشور زیان‌های فرهنگی، مذهبی و هویتی بار آورده است؛ از فعالیت‌های زیرزمینی، اغفال دختران و پسران تا تغییر معیارهای انسانی در جهت مصرف‌گرایی و سرمایه‌داری.

به گزارش مشرق، اغلب‌شان کم‌سن‌وسال هستند با کلی وجه اشتراک به‌اصطلاح شیک در ظاهر؛ قدهایی بلند یا متوسط، اندامی لاغر و صورت‌هایی استخوانی با زوایایی به‌شدت تصنعی و اغراق شده.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

چشم‌های گربه‌ای، بینی‌های کوچک و لب‌های ورآمده، نگاه‌های تیز و اخم‌آلود، راه رفتن‌های ریتمیک و حرکات سینمایی، پرسینگ‌های متعدد و تاتوهای رنگارنگ که گویا ترکیب‌شان با رخت و لباس‌های خیلی عجیب و غریب و پاره (فشن) یا بسیار ساده و محدود در رنگ، (مینیمال)، کامل می‌شود؛ آنهایی که مدل، شناخته می‌شوند و سر نخِ سودای شهرت و ثروت را سفت گرفته‌اند تا زیر نور فلش دوربین‌ها، درآمدهای نجومی کسب کنند، اغلب سر از شرکت‌ها و آژانس‌های زیرزمینی مدلینگ درمی‌آورند؛ شرکت‌ها و آژانس‌هایی که بی‌ارتباط با اخبار حوادث نیستند مانند خبری که به حادثه سقوط مرگبار دختر جوانی که به بهانه انجام عکاسی مدلینگ به پشت بام یکی از برج‌های پایتخت رفته بود، اشاره دارد. یکی از ترندهای صنعت مدلینگ هم عکاسی مدلینگ است که برخی از آن، به‌عنوان ضرورت بازار و برندسازی یاد می‌کنند و برخی دیگر از بومی‌سازی آن سخن می‌گویند.

صنعتی جذاب اما ناهماهنگ

نگاهی می‌گوید پیش از ورود به بسترهای اجتماعی و فرهنگی کشور اگر مدلینگ با هدف‌گذاری‌های بومی و نظارت‌های مستمر همراه می‌شد، شاید هرگز با فعالیت غیررسمی منجر به بروز آسیب نمی‌شد. با شناسایی ابعاد پیدا و پنهان مدلینگ و قالب‌گیری‌های بومی و ارزشی می‌توان از ظرفیت‌های تجاری آن در حوزه‌های مختلف بازاریابی و برندسازی استفاده کرد. نگاهی دیگر هم که به شرایط جامعه امروز نزدیک‌تر است می‌گوید رسمیت بخشیدن به مدلینگ بیشتر از فایده، ضرر دارد. اما واقعیت این است که تا امروز صنعت مدلینگ در کشور زیان‌های فرهنگی، مذهبی و هویتی بار آورده است؛ از فعالیت‌های زیرزمینی، اغفال دختران و پسران، سوءاستفاده‌های مالی و جنسی، ترویج عمل‌های زیبایی غیرضروری و اغراق‌آمیز گرفته تا ایجاد اختلال‌های شخصیتی و هویتی، جذب حداکثری واردات فرهنگی مغایر با هنجارهای جامعه، تغییر معیارهای انسانی در جهت مصرف‌گرایی و سرمایه‌داری. یک روز نمایش مدل‌های زنده، مد می‌شود و روز دیگر برگزاری ایونت‌های بی‌محتوا که در هر صورت این عاملان پشت پرده هستند که سودهای کلان به جیب می‌زنند. برای مواجهه با آسیب‌های بی‌شمار صنعت مدلینگ باید شیوه‌های برجسته‌سازی‌ فرهنگ اسلامی ایرانی در اولویت کار مسئولان قرار گیرد؛ شیوه‌هایی مدرن و برخاسته از زیرساخت‌های ارزشی و بومی کشور.

به اسم تخصص، به کام ابتذال

مهسا فرزان، یکی از فعالان حوزه پوشاک و مد درباره مدلینگ به‌عنوان ترندی جوان‌پسند می‌گوید: «مدلینگ در ایران از استانداردهایی که باید داشته باشد، فاصله فراوان دارد. بدان معنا که مثلا در بخش عکاسی مدلینگ بیش از آنکه رسانه‌ای برای تبلیغ و معرفی برندها باشد، ابزاری برای کسب شهرت و خودنمایی محسوب می‌شود. دقیقا به همین دلیل هم است که برندهای داخلی با وجود شایستگی‌های کمی و کیفی محصولات و خدمات‌شان، ماندگار نمی‌شوند و در حافظه مخاطبان جای باز نمی‌کنند. چرا؟ چون از عکاسی مدلینگ به‌عنوان رسانه‌ای حرفه‌ای بهره نمی‌گیرند و برای شناساندن محصول، کالا و خدمات خود به جای خلق یک تصویر تبلیغاتی تأثیرگذار فقط به‌دنبال سلیقه‌های غالب جامعه هستند؛ مثلا عکاسی به سبک استریت استایل در برندهای خارجی عمدتا با هدف تولید محتوای حرفه‌ای انجام می‌پذیرد، اما برخی از برندها که در ایران نیز کم نیستند، هدف اصلی‌شان از این سبک عکاسی، کسب شهرت و متفاوت‌نمایی است که طیف وسیعی از محتواهای ممنوعه یا مغایر با استانداردها را شامل می‌شود. همین محتواهای ممنوعه و مغایر با استانداردها، منجر به وقوع حوادث و پیامدهای ناگواری می‌شوند که اغلب اوقات گریبان جوانان علاقه‌مند به این رشته را می‌گیرد.»

جای خالی مجری و ناظر

فرزان در ادامه می‌گوید: «اگر روی مدلینگ در حوزه پوشاک، متمرکز شویم، پای نهادهای مختلفی مانند اتحادیه پوشاک، کارگروه مد و لباس، پلیس اماکن و ... به ماجرا باز می‌شود. نهادهایی که هر یک می‌توانند نظارتی مجزا و براساس فیلد کاری خود بر نحوه اجرا داشته باشند، اما در واقعیت و عمل این اتفاق رخ نمی‌دهد! شاید چون این نهادها وظایف و خدمات خود را مطابق با توسعه علوم و صنایع مدرن، به‌روز نمی‌کنند و یا از بسترسازی برای فعالیت صنفی اختصاصی امتناع دارند؛ بنابراین یکی از مهم‌ترین دلایل بروز انحراف در مدلینگ کشور، همین نهادهای متولی هستند که از اجرا تا نظارت، جای خالی‌شان احساس می‌شود. اگر این چالش‌های کلیدی برطرف نشوند، این کار، سلیقه جامعه را به سمت ابتذال و هجو خواهد کشاند. آن هم جامعه‌ای که اسلامی است و ارزش‌های دینی در آن ابعاد قانونی دارد.»

ادعای حرفه‌ای بودن دارند

فرزان در مورد افرادی که وارد این کار می‌شوند، می‌گوید: «بدتر اینکه همین افراد مدل بعد از مدتی، ادعای حرفه‌ای‌بودن کرده و برای خودشان برند راه‌اندازی می‌کنند. برندهایی که در گذر زمان آفتی مضاعف بر صنعت پوشاک و مد خواهند شد. به شبکه‌های مجازی نگاه کنید؛ اشباع شده‌اند از تصاویر افرادی که در نهایت بی‌سلیقگی حرفه‌ای، مقابل آینه می‌ایستند و از خودشان عکس می‌گیرند! یا نیمه‌برهنه در گوشه و کنار خیابان، مثلا سعی دارند پوشاکی را تبلیغ کنند!» نه قالب و چارچوب حرفه‌ای برای ارائه لباس دارند و نه موازین قانونی کشورمان را رعایت می‌کنند. در حاشیه کار هم آسیب مهم آنها، ابتذال فرهنگی است که بیشترین جامعه مخاطب این آسیب، نوجوانان و افراد کم‌اطلاع و درگیر جو هستند که با ویترین زیبا و جذاب روبه‌رو می‌شوند و سودای خطرناک پشت آن را نمی‌بینند.

آسیب‌هایی که عمدتا پنهان می‌شود

وی در ادامه می‌گوید: «حالا به اوضاع نابسامان مدلینگ در کشور، این مورد را هم اضافه کنید که معلولان، کودکان و یا سالمندان از دسته‌بندی حرفه‌ای این کار محرومند. درحالی‌که در عرصه جهانی، هر یک از اقشار نامبرده، برای خود صاحب برندهای قدرتمند و الگوساز هستند. به‌نظرم مدلینگ در حوزه این اقشار به‌ویژه کودکان، تاکنون بیشتر مقلد لایف‌استایل‌ها و بلاگرها بوده‌ است؛ مقلدانی که فضای رئال عکاسی از کودکان را که ایده‌آل‌ترین فضا برای عکاسی مدلینگ دنیای کودکان شناخته شده به فضایی مصنوعی و چیدمانی تبدیل کرده‌اند!» و در پشت صحنه چه بسا فشارهای روانی که از آسیب‌های حائز اهمیت کودکانند و به هیچ عنوان در کوتاه‌مدت دیده نمی‌شوند و آسیب‌های جسمی که سعی بر پنهان شدن آن بیشتر از درمان و رفع موضوع دیده می‌شود.

منبع: روزنامه همشهری

منبع: مشرق

کلیدواژه: قیمت مدلینگ حجاب کشف حجاب حجاب و عفاف ایران صنعت مدلینگ خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت عکاسی مدلینگ صنعت مدلینگ حرفه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۷۵۲۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ماندن در سینما اهمیت دارد/ عکاسی فیلم هیچ‌گاه نمی‌میرد

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی موزه سینما، امیر عابدی در ابتدای کارگاه «آشنایی با عکاسی در فیلم و سینما» گفت: در سینمای ایران حضور در سمت‌های مختلفی را تجربه کردم تا بدانم زمانی که می‌خواهم در یک فیلم سینمایی کار کنم به دلیل روابط مختلفی که میان صنوف وجود دارد، باید چگونه عمل کنم؛ به عنوان مثال یک برنامه ریز زمانی موفق است که بداند هر گروه کاری باید در چه ساعتی در صحنه حضور پیدا کند.

وی ادامه داد: من در دوره تجربه اندوزی تلاش کردم حرفه‌های مختلفی را در سینما بیاموزم و تجربه کنم و به دیگران هم توصیه می‌کنم که ابتدا عکاسی را با فیلم‌های کوتاه تجربه کنند تا روابطی را که میان گروه‌های مختلف وجود دارد، یاد بگیرند.

کار در سینما طاقت فرسا است

عکاس فیلم «شب یلدا» افزود: فعالیت در سینما کاری طاقت فرسا است و ممکن است مراحل فیلمبرداری برخی از پلان‌ها بارها تکرار شود. برخی فکر می‌کنند عکاسی فیلم کار ساده‌ای است. عده‌ای نیز تصور می‌کنند که ما فقط قاب فیلمبردار را لحاظ می‌کنیم، در صورتی که همیشه اینطور نیست. در بسیاری از مواقع، عکاس زاویه مورد نیاز خود را از قبل انتخاب می‌کند. در واقع من شیوه ثبت بسیاری از عکس‌ها را در هنگام خواندن فیلمنامه در ذهن خود مرور می‌کنم. برخی از همکاران ما در حوزه عکاسی فیلم با فیلمنامه آثاری که در آن حضور پیدا می‌کنند، آشنایی ندارند و این مساله به هیچ وجه مورد قبول نیست. زمانی که فیلمنامه را می‌خوانید، کاراکترها را آنالیز کرده و به ایده‌هایی جدیدی می‌رسید.

شخصیت منفی نیاز به لنز واید دارد

عابدی با بیان این‌که گاهی پیش آمده که یک کارگردان از قاب‌های او تاثیر گرفته است، افزود: مثلا می توان‌ برای گرفتن کلوز آپ از شخصیت منفی با لنز واید و برای شخصیت مثبت از لنز تله استفاده کرد و این مساله به دلیل تاثیرات روانشناسی موجود در لنزها است. این موارد زمانی کاربرد خواهد داشت که فیلمنامه اثر را به خوبی مطالعه کنید. جزو وظایف یک پروژه است که با عکاس کاملا همراهی کند.

وی ادامه داد: ارتباطاتی که بین عوامل وجود دارد مانند چرخ دنده به صورت ارگانیک عمل می‌کند، سینما و تئاتر به هیچ عنوان هنر فردی نیست. برقراری تعامل و روابط عمومی بالا بخشی از وظیفه یک عکاس است. بازیگر مقابل دوربین، پارتنر یک عکاس به شمار می‌رود و باید بتوان با او تعامل مناسبی داشت.

عکاس فیلم «قرمز» در ادامه این نشست گفت: سال‌ها پیش یک دوره یکساله کلاس بازیگری گذراندم تنها برای اینکه بدانم یک بازیگر چگونه رفتار می‌کند و چگونه حس خود را به صورت فیزیکی یا میمیک صورت به شکل بیرونی بروز می دهد. در بازیگری رویکردهای متفاوت وجود دارد؛ عده ای کاملا حسی و برخی مبتنی بر تکنیک بازی می کنند، برخورد عکاس در یک پروژه باید با هر کدام از اینها متفاوت باشد.

عابدی با بیان این‌که در گذشته عکاسی با نگاتیو انجام می‌گرفت و به همین دلیل با دشواری‌های بیشتری همراه بود، ادامه داد: به دلیل وجود نگاتیو، در آن زمان من با دقت بیشتری به رصد کردن شرایط برای تهیه عکس ها می‌پرداختم. به صورت اصولی در همه فیلم‌ها، تمرین نهایی وجود دارد که باید همه چیز از جمله گریم و لباس مانند اجرای نهایی باشد و در این شرایط می‌توان بخش زیادی از عکس ها را در تمرین تهیه کرد. یاد گرفتن سینما از صفر تا صد و شناخت کامل پروسه تولید بسیار مهم است. یادگیری این موارد در طول دوران کاری برای من بسیار مفید بوده و خصوصا حضور در کلاس بازیگری تاثیر زیادی در زندگی حرفه‌ای من داشته است.

یکی از وظایف عکاس کنجکاو کردن مخاطب است

عابدی عنوان کرد: یکی از وظایف عکاس فیلم، وسوسه کردن و ایجاد کنجکاوی در مخاطبان است. مثلا در فیلم «ساکن طبقه وسط»، شهاب حسینی ۳۸ نقش متفاوت را برعهده داشت که عکس‌های مربوط به آن شخصیت‌ها می‌توانست تبلیغات مثبت فراوانی را باعث شود. در صورتی که تنها به استفاده یک عکس از آن فیلم به عنوان تبلیغ در سطح شهر بسنده شد.

عکاس فیلم «آلزایمر» افزود: برخی عقیده دارند عکاسی فیلم دیگر مرده است ولی این باور اشتباه است؛ یادم می آید در اواسط دهه هشتاد برای اولین بار در فیلم «مزرعه پدری» از دوربین دیجیتال استفاده کردم که برای من ریسک بزرگی به شمار می‌رفت.

وی ادامه داد: باید توجه داشت همه زوایایی که عکاس تدارک می‌بیند، عیناً مشابه فیلم نیست. به علاوه که او بخش مربوط به پشت صحنه را هم پوشش می‌دهد. افزون بر این، خلاقیت در حیطه عکاسی بسیار مهم است و به این دلایل است که اعتقاد دارم عکاسی فیلم هیچ‌گاه نمی‌میرد.

عکاس فیلم نمایانگر تجربه تهیه کننده

عابدی افزود: دلیل اهمیت خواندن فیلمنامه برای من این است که از کلیت فیلم و کاراکترها به تحلیل برسم و متوجه شوم برای هر کدام به چه میزان تمرکز نیاز دارم. ضمن این‌که زمانی که فیلمنامه‌ای را مطالعه می‌کنم، متوجه می‌شوم کدام قسمت‌ها نیاز به عکس دارد.

وی با یاد کردن از اکبر عالمی بیان کرد: عالمی در این زمینه دریای دانش بود و همواره از او می‌آموختم. متاسفانه او را در دوران کرونا از دست دادیم. اگر امروز عالمی در جمع ما حاضر بود من بسیار از دانش او استفاده می‌کردم.

وی با اشاره به اهمیت نگاه تهیه کننده‌ها، بیان کرد: برای اینکه متوجه میزان حرفه ای بودن یک تهیه کننده شویم کافی است ببینم عکاس انتخاب شده برای یک فیلم چه میزان حرفه ای و با تجربه است چرا که این انتخاب نشان دهنده این امر است که تهیه کننده چه میزان به فکر تبلیغات اکران است.

ماندن در سینما اهمیت دارد

وی درباره چگونگی ورود به سینما گفت: ورود پیدا کردن به سینما چندان دشوار نیست، بلکه باقی ماندن در این فضا است که اهمیت دارد. بارها افرادی را به پروژه‌های مختلفی معرفی کرده‌ام، چراکه دارای توانمندی و استعدادی ویژه بودند. اما اکثرا نتوانستند بیش از حضور در یک پروژه را تجربه کنند. بسیاری در شرایط کاری نمی‌توانند موفق عمل کنند. مسیر من چنین بوده است که ابتدا به دنبال آموختن سینما بودم و سپس حضور در فیلم کوتاه و پروژه‌های مختلف این عرصه را تجربه کردم.

عابدی، گفت: این فرآیند سه سال به طول انجامید. امروزه با یک موبایل هم می‌توان فیلم ساخت در صورتی که فیلمسازی و عکاسی با نگاتیو بسیار دشوار بود. جوان‌ترها چندان دنبال تجربه‌های تازه نیستند در صورتی که فردی همچون علیرضا داوودنژاد فیلم «روغن مار» را با یک گوشی آیفون فیلمبرداری کرد.

وی ادامه داد: عکاس خوب فیلم باید علاوه بر داشتن اطلاعات کافی در زمینه عکاسی، مدیوم سینما و اجزای آن را نیز به خوبی بشناسد. من هنوز هم در آموزشگاه‌های سینمایی دوره‌هایی را برای افرادی برگزار می‌کنم که در رشته بازیگری و کارگردانی تحصیل کرده‌اند و دوره‌های مختلف آن را گذرانده‌اند. در این کلاس‌ها درباره ارتباط میان بازیگری با دیگر حوزه‌ها و خصوصا عکاسی صحبت می‌کنم. در گذشته بازیگران پیش از بستن قرارداد نام عکاس را جویا می‌شدند و این مساله برای آن‌ها اهمیت زیادی داشت زیرا عکس‌ها بسیار دیده می‌شدند. البته امروزه عکس فیلم اهمیت بیشتری به لحاظ میزان دیده شدن پیدا کرده زیرا محیط ارایه آن بسیار گسترده‌تر شده است.

خلاقیت بزرگترین عنصر یک عکاس است

عابدی درباره شاخص‌های یک عکس خوب گفت: اکسپوز درست، اولین مساله است و نورسنجی نیز باید به درستی انجام بگیرد و این الفبای هنر عکاسی است. نکته بعدی کمپوزیسیون یا کاربندی مناسب است و بعدی مجموعه‌ای از اکت بازیگر، نورپردازی، صحنه آرایی و شکار آن یک لحظه است که باعث ماندگار شدن یک عکس می‌شود.

وی ادامه داد: مجموعه‌ای از عناصر زیبایی شناسانه باعث ساخته شدن یک عکس خوب می‌شود. ضمن این‌که نورپردازی در عکاسی فیلم، توسط نورپرداز پروژه انجام می‌شود و به همین علت فرآیند عکس‌برداری چندان وقت گیر نیست.

این هنرمند در پایان یادآور شد: بزگترین عنصری که هر عکاس می‌تواند در کار خود به آن متکی باشد، بهره‌گیری از خلاقیت است. عکاس رایگان و ارزان یکی از معضلات این حرفه است. میانگین تعداد عکس‌ها در گذشته ۴۰ حلقه سی و شش تایی بود در صورتی که امروز بسیاری از عکاسان برای هر جلسه از فیلم تعداد زیادی عکس تهیه می‌کنند. در ابتدای ورود فناوری دیجیتال به سینما، نسبت به آن اعتماد کافی وجود نداشت و به همین دلیل من هم به صورت دیجیتال و هم نگاتیو عکس‌هایی را تهیه می‌کردم. متاسفانه امروزه روی عکس ویرایش بسیار زیادی انجام می‌شود و حتی اندازه قاب را تغییر می‌دهند که اتفاقی بسیار غیرحرفه‌ای است.

کد خبر 6093813 سید امیر شایان حقیقی